Matthijs Rouw

Waarom Lost Lemon?
Ik was toe aan een leuke nieuwe uitdaging, Lost Lemon zocht een Interaction Designer en we vonden elkaar. Binnen een heel korte tijd bleek dat we goed bij elkaar pasten en kon ik beginnen met werken aan de gebruiksvriendelijkheid van de ICT-oplossingen. We ontwikkelen oplossingen die het leven van en voor burgers gemakkelijker maakt. Interaction Design gaat over het gemakkelijk maken van het leven in onze digitale wereld. Het werken aan de software bij Lost Lemon geeft mij dus extra voldoening vanwege de maatschappelijke relevantie. Ik kan écht mensen helpen, bij belangrijke dingen in het leven.

Wat doe je bij Lost Lemon?
Eigenlijk ben ik een soort vertaler tussen opdrachtgevers en ontwikkelaars. Ik stel veel vragen om te achterhalen of datgene wat een opdrachtgever wil ook echt is wat deze nodig heeft. Het kan zomaar zijn dat ze bepaalde gebruiksvriendelijke oplossingen niet kenden of voor onmogelijk hielden. Ik onderzoek kritisch of aannames over eindgebruikers correct zijn, of aanscherping behoeven. Ik help vervolgens mee (de oplossingen voor) hun vraagstuk te specificeren en koppel de oplossing visueel terug.

Aan een statisch schermontwerp of klikbaar prototype is veel gemakkelijker af te lezen of we op de goede weg zitten; een plaatje zegt immers meer dan 1000 woorden, om maar eens een (zeer relevant) cliche aan te halen. Daarna worden de schermontwerpen en de achterliggende interacties beschreven zodat de ontwikkelaars er mee aan de slag kunnen. Als de persoon die uiteindelijk de software bedient blij wordt omdat de computer hem of haar niet tegenwerkt maar meehelpt snel en gemakkelijk een persoonlijk doel te bereiken, heb ik ook mijn doel bereikt.

En wat doe je naast je werk?
Met mijn vriendin vorm ik het bedienend personeel van een viertal katten. Ieder hebben ze een eigen willetje en karakter maar het is wel een heel gezellige en leuke boel thuis. Ik fotografeer en heb naast mijn werk als Interaction Designer een opleiding tot documentair fotograaf gevolgd aan de KABK. Het is fijn om vrij te kunnen fotograferen zonder ervan te moeten leven.

In 1996 richtte ik als ‘hardcore computer-gamer’ mede de stichting Langaming Drome Nederland op die ‘netwerk-gaming’-weekenden organiseerde met uiteindelijk meer dan 2000 bezoekers. De organisatie bestaat nog steeds, alleen spelen wij zelf minder games en bedienen we een kleinere groep gamers die niet meer op luchtbedden in een zaal slapen maar in de luxe van een hotel onze evenementen bezoeken.

Nu wil ik het basketballen wat van jongs af aan deed weer oppakken en moet ook echt meer gebruik gaan maken van mijn duikbrevetten. Zoekt iemand nog een dive-buddy?